09 sep Zilver voor de Vuurwachter
Een nadeel van een ondergrondse wereld is licht, of liever, het gebrek daaraan. Ook al zijn er draken die vuurspuwen en meren van vuur, er is een veelvoud aan duisternis onder de grond. Iets wat de bewoners van de Onderwereld ook al was opgevallen en waar ze een praktische oplossing voor hebben gevonden: de Vuurwachters.
Vuurwachters zijn de lichtaanstekers van de Onderwereld, vergelijkbaar met mensen die aan het eind van de zestiende eeuw rondliepen in de grote steden van Europa om lantaarns aan te steken. Risicovol werk is het wel, gezien er allerlei gevaren loeren in de tunnels diep onder de grond. Vreemde dingen. Dodelijke dingen. Maar toch gaan de Vuurwachters op pad om hun werk te doen, dag in dag uit. En dat allemaal om bewoners te voorzien van een simpele levensbehoefte: licht.
Verlichting is één van de dingen die nog iets van beschaving biedt in de Onderwereld. Veel tunnels hebben om de zoveel honderd meter een paar fakkels of olielampen, maar er zijn ook plekken waar nog elektrische lampen in werking zijn op oude generatoren. De meeste tunnels hebben uiteraard die luxe niet, waardoor de boel handmatig moet worden verlicht. Flink wat werk, waardoor de Vuurwacht in het leven is geroepen.
De Vuurwacht is een organisatie die de Onderwereld van licht voorziet, wereldwijd. Ook al kunnen de meeste bewoners van de Onderwereld prima zien in het donker, er was veel vraag naar een vorm van verlichting voor de grotere tunnels. De komst van de Vuurwacht leidde tot minder ongelukken en ook minder moordpartijen. Dus de verlichting is gebleven, ook al stelt het op de meeste plekken niet veel voor.
Er is wel een keerzijde: bewoners die wonen in gebieden met verlichting moeten belasting betalen voor de diensten die de Vuurwachters leveren. Zilverstukken in ruil voor licht in het duister. Dat er in een post-apocalyptische wereld nog steeds belastingen geïnd worden, is voor sommige mensen wellicht de ultieme nachtmerrie. Sommige dingen zijn nu eenmaal voor eeuwig.
Jan