01 apr Een lopend vuurtje
Vuur is iets waar geen gebrek aan is in een wereld vol draken. Het is voor alles en iedereen aanwezig, meestal op een ongewenste manier. Niet op de laatste plaats voor de draken zelf, gezien het rondvliegen met brandbare gassen in je lijf de nodige risico’s met zich meebrengt.
Door alle ellende die vuur veroorzaakt, wordt weleens vergeten dat het ook voor veel goeds zorgt. Het kan bescherming bieden, licht in het duister maken en het kan levens redden. In de juiste handen kan vuur wonderen verrichten. Het vervelende is helaas dat het geen perfecte wereld is. Vuur komt regelmatig in de verkeerde handen terecht, of komt, in het geval van mijn boek, uit de verkeerde kaken en neusgaten.
Naast de vernietigende kracht die vuur kan uitoefenen, is er nog een randverschijnsel dat voor velen bijna nog dodelijker is dan het vuur zelf: mensen en wezens die gewichtig over vuur doen. Vergelijkbaar met iets té fanatieke brandweermannen die maar niet over vuur uitgepraat raken. Vuur wordt door sommigen van hen gezien als iets goddelijks, iets dat leeft en een eigen wil heeft. Dat is natuurlijk niet helemaal vreemd: vuur heeft zuurstof nodig, kan groeien en eindigen. Maar om er nou complete religies aan te wijden en vuur te aanbidden, dat is weer een paar stappen verder.
De wereld en haar bewoners hebben zich allemaal op hun eigen manier aangepast aan draken en hun vuur. Ze hebben ermee leren leven. Woningen zijn meestal brandwerend of op plekken gebouwd waar draken onmogelijk bij kunnen komen. En de bewoners zelf hebben bijzonder creatieve dingen ontwikkeld om zich tegen vuur te wapenen. Veel dingen zijn logisch en praktisch, maar er zijn ook dingen… die niet bepaald alledaags zijn. Ze zijn mysterieus, om dat vage woord maar weer eens te gebruiken.
Jan