09 sep Muzikale begeleiding
Ik denk dat Gevleugelde Duisternis er niet zou zijn geweest zonder muziek. Iets dat vrijwel altijd aanwezig is wanneer ik schrijf. En dat kan van alles zijn: van filmmuziek tot pop en rock. Alles passeert zo’n beetje de revue, afhankelijk van mijn stemming en wat ik aan het schrijven ben. Soms is het puur als achtergrondruis nodig, soms bewust als ondersteuning bij het schrijven van een bepaald hoofdstuk. Met de release van het boek in zicht, leek het me hoog tijd om een blog te wijden aan een album dat veel voor mij heeft betekend.
Een album dat ik vaak heb gedraaid tijdens het schrijven: het debuutalbum Audioslave van de gelijknamige band. Van alle muziek die ik heb beluisterd tijdens het schrijven, is dit album er vanaf dag één bij geweest. En dan hebben we het over het jaar 2003, toen het boek nog geen boek was, maar een paar ruwe tekeningen in een schetsboek. Het beluisteren van het album is net als het boek zelf door de jaren heen geëvolueerd: van cd naar iPod en vervolgens Spotify. Iets wat me bijna bejaard doet voelen.
Het album staat vol met sterke rocknummers, variërend van groots tot ingetogen en melancholisch. Nummers die naar mijn mening allemaal iets krachtigs hebben: in de opbouw, songteksten of in een combinatie van die twee. Filmisch is de muziek ook, want de nummers roepen altijd gelijk beelden op bij mij.
In plaats van mijn favoriete nummers uitvoerig te bespreken, beperk ik me in deze blog tot één nummer. Als er een soundtrack bij het boek zou verschijnen, zou deze beginnen met dat nummer. Een nummer met de toepasselijke titel Set It Off.
Set It Off is een nummer dat abstract begint, met psychedelisch gitaarwerk van gitarist Tom Morello. Even vraag je je af wat er in godsnaam allemaal aan de hand is en hoe het verder gaat verlopen. Maar wanneer de intro van het nummer eindigt met een langgerekt gitaarakkoord en de drummer luidruchtig zijn intrede doet samen met een opkomende kreet van zanger Chris Cornell, barst het nummer op bombastische wijze los. Het breekt uit zijn voegen en komt tot leven. Dat gebeurde in ieder geval bij mij in 2003, toen ik het nummer voor het eerst hoorde. En nu, bijna zeventien jaar later, gebeurt het nog steeds.
Het is een nummer dat je kan zien als een protestlied – het zou gaan over de WTO-rellen in Seattle in 1999 – maar het mooie aan muziek is dat je er een eigen betekenis aan kan geven. Puur door wat het bij je oproept. En dat is altijd subjectief.
Voor mij betekent Set It Off de kickstart van een lange en gevaarlijke tocht voor het hoofdpersonage van mijn boek: Yorick Novak. Iemand die voor zijn jonge leeftijd al veel heeft meegemaakt. Iemand die ondanks zijn gebreken probeert om de wereld een betere plek te maken. Ook al moet hij daar een groots vuurwerk voor ontketenen. En dat sluit prima aan bij het refrein van het nummer:
Set it off, set it off now children
Set it right
Set it off, set it off now children
Alright
Set it off, set it off now children
Set a fire
Set it off, set it off now children
Extra punten scoort het album ook met de stijlvolle cover. Een grote versie van het logo van de band – een vlam – geportretteerd in een desolaat landschap.
En wat betreft een soundtrack voor het boek: er wordt gewerkt aan een afspeellijst op Spotify, die de officiële onofficiële soundtrack van het boek vormt. Muziek die tijdens het schrijven de soundtrack vormde. Wordt vervolgd dus.
Jan
